Jednym z nałogów typu morfinowego jest uzależnienie od Metadonu. W przypadku długotrwałego przyjmowania tej substancji może dojść zarówno do uzależnienia psychicznego, jak i fizycznego. Osoby, które regularnie przyjmują ten specyfiki, niekiedy próbują go odstawić na własną rękę, jednak zwykle kończy się to niepowodzeniem i powrotem do zażywania środka odurzającego. Dowiedz się więcej na temat uzależnienia od Metadonu, a także sprawdź, w jaki sposób może przebiegać leczenie tego nałogu.
Metadon – charakterystyka
Ten syntetyczny opioid został wynaleziony w Niemczech w latach trzydziestych XX wieku i przez kolejne dwadzieścia lat był wykorzystywany głównie jako środek przeciwbólowy w zwalczaniu ostrych dolegliwości bólowych. Patent na ten związek otrzymali niemieccy chemicy, Gustav Ehrhart i Max Bockmühl – początkowo był on produkowany pod nazwą polamidon.
Wykazując inny skład chemiczny, niż naturalne opiaty, Metadon oddziałuje na te same receptory, w taki sam sposób jak heroina czy morfina, jednak działanie tej substancji jest dłuższe (wynosi od 24 do 36 godzin).
Pod względem chemicznym Metadon jest pochodną 4,4-difenyloheptanonu, mieszaniną racemiczną L-metadonu i D-metadonu. W medycynie podawany jest zwykle doustnie, w postaci syropu, a używa się go w formie chlorowodorku. Ta organiczna substancja chemiczna jest metabolizowana w wątrobie. Na chwilę obecną Metadon jest najczęściej wykorzystywany jako substytut heroiny w trakcie leczenia odwykowego, jednak pomimo słabszych właściwości uzależniających, wywołuje znacznie dłużej trwające objawy odstawienia od samej heroiny.
Metadon – zalety i wady
Ta organiczna substancja chemiczna odznacza się udowodnioną skutecznością i może być bezpiecznie przyjmowana przez dłuższy czas, zwłaszcza w celu wyeliminowania objawów odstawienia oraz zredukowania chęci sięgania po opiaty, takie jak morfina czy heroina. Poza tym Metadon:
- wykazuje działanie uspokajające i usypiające, co odpowiada niektórym pacjentom,
- powinien być przyjmowany codziennie, aby uniknąć objawów odstawienia,
- może wchodzić w reakcje z innymi środkami farmakologicznymi, wywołując działanie niepożądane, więc w razie stosowania innych leków, proces leczenia należy omówić z lekarzem,
- chociaż jest bezpieczniejszy od heroiny, istnieje możliwość jego przedawkowania, zwłaszcza po zakończeniu detoksykacji.
Jak rozpoznać uzależnienie od Metadonu?
Wszystkie nałogi typu morfinowego, w tym uzależnienie od Metadonu, stanowią poważny problem społeczny oraz medyczny.
Istnieją różne sposoby nadużywania Metadonu:
- przyjmowanie wraz z heroiną,
- zażywanie z innymi narkotykami lub alkoholem,
- stosowanie w dawkach wyższych niż zalecane przez lekarza,
- kupowanie leku na ulicy,
- okłamywanie lekarza na temat objawów abstynencji, aby uzyskać większą dawkę środka.
Objawy, które można zauważyć bezpośrednio po przyjęciu zwiększonej dawki Metadonu to:
- zwężenie źrenic,
- obniżenie ciśnienia tętniczego krwi,
- rozchodzące się po ciele uczucie ciepła,
- obniżenie motywacji,
- zwiększenie łaknienia,
- senność oraz spowolnienie ruchów.
Z upływem czasu uzależnienie od Metadonu prowadzi do całkowitego wyniszczenia i wycieńczenia organizmu, powodując przede wszystkim utratę wagi ciała, pojawienie się zmian zapalnych na skórze, a także uszkodzenie narządów wewnętrznych, zwłaszcza wątroby.
Leczenie uzależnienia od Metadonu
Proces usuwania toksycznych związków z organizmu jest nie tylko trudny, ale także długotrwały i wycieńczający, dlatego powinien być przeprowadzany pod nadzorem lekarza. Jednym ze sposobów leczenia jest stopniowe zmniejszanie dawki Metadonu, aby zminimalizować uciążliwe objawy związane z odstawieniem, a także podawanie odpowiednio dobranych środków o działaniu przeciwbólowych i uspokajającym. Samodzielny detoks w przypadku nałogów typu morfinowego jest niebezpieczny dla zdrowia i życia, zwłaszcza jeśli osoba uzależniona sięgała po bardzo duże dawki narkotyku.
Inną metodą leczenia uzależnienia od Metadonu jest tzw. szybka detoksykacja opioidowa, która polega na wprowadzeniu pacjenta w stan śpiączki farmakologicznej i podaniu naloksonu, środka odwracającego działanie opioidów i niewywołującego depresji ośrodka oddechowego.